Зничка
Ангел Ужуписа
Ілюстрацыя да вершу.

* * *
* * *
Засынаць
з думкамi аб табе.
Бачыць ружова-блакiтныя сны,
дзе мы у Вiльнi
на свiтаньнi
прызнаемся
у каханьнi,
любiм, калыхаемся,
павiсаем на шпiлях
сьцягамi сьвяточнымi.
Каб з першымi
промнямi -
аблачынкамi лёгкiмi
на зямлю.

I напауняцца горадам,
абдымаць
кожную будынiну,
кожны завулачак,
цалаваць яго соннага,
але такога любага.
Растаць
пяшчотаю
на яго пляцах,
пальцах,
выпрастаных вулачкамi.
Стаць прыватнаю смугою,
пасягнуушы
на адзiнауладзьдзе Лёндану.
Пяшчотна-празрыстымi.
Кропелькамi у паветры.